Wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka zwiedza pawilony podczas 16. Międzynarodowej Wystawy Architektury – La Biennale di Venezia, fot. Anna Zagrodzka
16. Międzynarodowa Wystawa Architektury – La Biennale di Venezia, fot. Anna Zagrodzka
16. Międzynarodowa Wystawa Architektury – La Biennale di Venezia, fot. Anna Zagrodzka
16. Międzynarodowa Wystawa Architektury – La Biennale di Venezia, fot. Anna Zagrodzka
Wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka zwiedza pawilony podczas 16. Międzynarodowej Wystawy Architektury – La Biennale di Venezia, fot. Anna Zagrodzka
Wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka zwiedza pawilony podczas 16. Międzynarodowej Wystawy Architektury – La Biennale di Venezia, fot.: MKiDN
Spotkanie Wiceminister Kultury Wandy Zwinogrodzkiej z Minister Kultury i Rozwoju Wiedzy ZEA Nurą bint Muhammad al-Kabi. Wiceminister Wanda Zwinogrodzka odwiedziła pawilon ZEA podczas wizyty w Wenecji z okazji 16. Międzynarodowej Wystawie Architektury – La Biennale di Venezia, fot. MKiDN
Architektura jako sfera zbiorowej wiedzy o przyrodzie i sposób doświadczania skali planety – to myśl leżąca u podstaw projektu „Amplifikacja natury”. Wystawa wg pomysłu grupy projektowej CENTRALA i kuratorki Anny Ptak jest prezentowana w Pawilonie Polskim na 16. Międzynarodowej Wystawie Architektury – La Biennale di Venezia. Wernisaż wystawy, zorganizowanej przez Zachętę, odbył się 24 maja. Uczestnikiem tegorocznej wystawy architektury w Wenecji była wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka.
Do współpracy przy projekcie „Amplifikacja natury” zaproszono artystkę Izę Tarasewicz, która zinterpretowała efekty badań CENTRALI, tworząc instalację podkreślającą procesualny charakter projektu. Jej rzeźbiarska reprezentacja pojęcia amplifikacji natury unaoczni zmienność i skalę zjawisk naturalnych oraz procesów przyrodniczych, jakim podlegają konstrukcje architektoniczne, a które stanowią ich niedoceniany budulec.
W przestrzeni Pawilonu Polskiego artystka Iza Tarasewicz rzeźbiarsko interpretuje zagadnienia projektu i badania grupy CENTRALA. Efektem jej pracy jest odwzorowanie rzeźby terenu – formy ukształtowanej na wzór skarpy warszawskiej wyrzeźbionej przez pra-Wisłę i wody polodowcowe. Rzeźba jako odlew i odcisk, negatyw i pozytyw, w przestrzeni wystawy pełni funkcję ekspozycyjną. Wypełniona wodą niecka wraz z unoszącymi się na wodzie modelami tworzy laboratorium wyobraźni, nazwane przez twórców „pływającym imaginarium”. To analityczny diagram przeobrażania sposobu myślenia o architekturze – jako o procesie materialnym, przyrodniczym, oddziałującym na różne zmysły i sposoby organizowania życia. Dzięki temu zabiegowi twórcy pokazują, że wyporność wody inaczej niż siła grawitacji organizuje układ obiektów w przestrzeni. Celem projektu jest więc odwrócenie uwagi odbiorców od formy architektonicznej. Zespół koncentruje własne twórcze i badawcze poszukiwania na zagadnieniach związanych z przestrzenią architektoniczną jako strefą współistnienia i interakcji z innymi ludźmi, zwierzętami czy nawet wirusami i bakteriami uczestniczącymi w procesach zachodzących w systemach Ziemi.
„Amplifikacja natury” jest efektem trwających od sześciu lat badań architektonicznych prowadzonych przez grupę CENTRALA. Akcentuje całe spektrum zmysłowych odczuć i emocji wywoływanych przez naturę i świadomie niedoświadczanych na co dzień przez człowieka, który „zamyka się” w architekturze. Wystawa ma oddziaływać na widza na trzech poziomach. Na pierwszym wskazuje siły stanowiące budulec architektury – grawitację, krążenie wody, oscylację światła. Na drugim – analizuje pięć obiektów architektonicznych, które zostały wybrane ze względu na działanie tych sił. Trzeci, najbardziej rozbudowany poziom, pokazuje obiekty w szerokim kontekście: architektonicznym, artystycznym i naukowym, oraz w skalach – od najmniejszej, lokalnej, aż po planetarną. Kolejnym elementem uzupełniającym wystawę jest książka „Amplifikacja natury. Wyobraźnia planetarna architektury w epoce antropocenu” pod redakcją Anny Ptak, według projektu graficznego Krzysztofa Pydy.
Prezentacja w Pawilonie Polskim wpisuje się w temat przewodni 16. Międzynarodowej Wystawy Architektury – La Biennale di Venezia, której kuratorki Yvonne Farrell i Shelley McNamara nadały tytuł „Freespace” (Wolna przestrzeń). Wskazując różne aspekty tego zagadnienia oraz rolę architektury w choreografii życia codziennego, zaakcentowały także rolę darów natury: światła słońca i blasku księżyca, powietrza, grawitacji, materiałów – zasobów naturalnych i tych wytworzonych przez człowieka. Grupa CENTRALA i kuratorka Anna Ptak interpretują tytuł „Freespace” jako pewną „darmową przestrzeń”, rodzaj daru, jakim są siły podtrzymujące życie na planecie, bez których nie byłoby architektury.